Blog door Edy Bruinooge, ibanXS

Ik herinner het me nog levendig. Eén keer per maand zat moeders aan de keukentafel, een hele stapel enveloppen voor zich, er zaten altijd een paar blauwe enveloppen tussen, en dan ging ze "de rekeningen betalen".
Voor haar lag haar boekje met overschrijvingskaarten van de Giro en één voor één opende ze de enveloppen en sorteerde ze die naar: er zat wel een acceptgirokaart bij of er zat er geen bij. De enveloppen zonder werden op stapel twee gelegd. Eerst ging ze ‘makkelijk’ de acceptgiro’s uitschrijven.
Als ze klaar was gingen alle acceptgiro’s en papieren overschrijfkaarten in de grijze Giro-enveloppe, in haar geval met ‘adres Arnhem’, en liep ze direct drie straten verder om de enveloppe op de bus te doen. Met die handeling ‘had ze de rekeningen betaald’.

Er was op dat moment natuurlijk nog helemaal niets betaald. De papieren opdrachten moesten eerst door de Postbank verwerkt worden... daar stonden grote machines die de acceptgiro ‘optisch lazen’, vandaar de afkorting OLA (=Optisch Leesbare Acceptgiro)… de bedragen werden afgeboekt van moeders girorekening en via de BankGiroCentrale (=fabriek van de banken om transacties te verwerken) werden de overboekingen doorgezet naar de ontvangende banken. Die op hun beurt de acceptgiro’s bijlagerijk (met kopietje) of bijlageloos (zonder kopie, maar met reconciliatie bestand) terug meldde aan de ontvangers. Als die in hun administratie de acceptgiro goed hadden gereconcilieerd, had moeders eigenlijk pas ‘betaald’.

Currence, de producteigenaar van de acceptgiro, heeft nu aangegeven dat dit ‘verouderde papieren betaalproduct’ over anderhalf jaar stopt. Vanzelfsprekend in goed overleg met banken en maatschappelijke partners. "Is dat nou erg?", is dan belangrijke vraag.
Voor de nostalgics onder ons natuurlijk wel, maar voor ieder ander niet! Immers er zijn inmiddels heel veel alternatieven die eigenlijk nog beter zijn ook.

Neem nu de nieuwe PSD2-betaling, de Payment Initiation. Trouwens de (internationale) afkorting PIS vind ik zelf erg ongelukkig… maar er valt mee te leven…
De PIS dus. Samen met zijn PSD2-zusje Account Information Services (afko: AIS) is dit de weg naar de toekomst.
Op dit moment heb je maar een beperkt aantal bankenkoppelingen, veelal alleen de drie Nederlandse Grootbanken. Met PSD2-koppelingen koppel je dus met iedere Europese bank.
En via de PIS kun je een betaalinitiatie doen bij al die banken. Dus overboekingen en batch-betalingen. Als je dat doet vanuit bijvoorbeeld een boekhoudpakket dan is het afletteren wel een heel eenvoudige opgave.

Vanuit het boekhoudpakket kun je hiermee dus twee dingen eenvoudig aan je klanten aanbieden: ‘facturen betalen’ en ‘een betaalverzoek versturen’, immers met de PIS kun je beiden kanten op… betalen van en ontvangen op je rekening. Hiermee kan een bedrijf dus hun acceptgiro’s vervangen, immers de adoptie van ‘betalen via je eigen bank’, vooral in Nederland, maar zeker ook daarbuiten, is heel erg groot.

Voor de goede orde, iedereen die zegt dat ouderen hierdoor getroffen worden, ‘want die doen alles nog op papier’, onderschatten heel veel mensen op leeftijd die wel internet gebruiken en vergeten ook dat er nog steeds papieren overschrijfboekjes zijn… als het echt niet anders kan!

Het afscheid van de oude rot in het Betalingsverkeer, de acceptgiro, is dus aanstaande. Maar met PSD2 is een nieuwe klassieker geboren. De Koning is dood. Leve de Koning!