Begrippen
Begrippen > Digitaal certificaat
Een Digitaal certificaat is het digitale identiteitsbewijs van de afzender van een elektronisch bericht. Daarmee weet de ontvanger van het bericht van wie het afkomstig is en kunnen beveiligde verbindingen tussen afzender en ontvanger worden gelegd. Wordt gebruikt om de authenticiteit van de afzender vast te stellen bij elektronisch berichtenverkeer.
Bij het uitgeven van (geavanceerde- en gekwalificeerde) elektronische handtekeningen wordt gebruik gemaakt van certificaten. Digitale certificaten wel te verstaan. Een certificaat is het bewijs van eigenaarschap van de afzender van een elektronisch bericht (oftewel een certificaat fungeert als een digitaal paspoort). Een certificaat wordt gebruikt voor de authenticatie. Daarmee weet de ontvanger van het bericht van wie het afkomstig is (identiteit) en dat het bericht betrouwbaar is (integriteit) en authentiek.
Een certificaat kan ook dienen als wilsuiting (onweerlegbaarheid): Door middel van een (elektronische) handtekening staat de afzender in voor hetgeen in de boodschap staat. Alleen voor deze functie is bij het gebruik van certificaten sprake van Europese regelgeving. In Nederland is dit laatste geregeld door uitgevende partijen van certificaten die OPTA gecertificeerd zijn. Dit laatste bewijst dat voldaan worden aan de Europese regelgeving en dat de elektronische handtekening dezelfde rechten heeft als de handgeschreven handtekening. Er is dan altijd sprake van gekwalificeerde elektronische handtekening. Deze laatste handtekening kan overlegd worden in alle Europese landen. Zie ook Wet elektronische handtekening.
En met een certificaat kunnen ook beveiligde verbindingen tussen afzender en ontvanger worden gelegd door middel van vercijfering.
Voor authenticatie, wilsuiting en vercijfering kunnen elk afzonderlijke certificaten uitgegeven worden, maar één certificaat dat twee van de drie of alle drie de functies ondersteunt is ook mogelijk
